Galapagos

31 juli 2017 - Chivay, Peru

Hoe een pinguïn een vis vangt – de Galapagos

Bij schoolwerk dat Moene tijdens de reis maakt, zat op een gegeven moment een les waarin het verschil werd uitgelegd tussen een feit en een mening. De uitleg was helder en bij de oefeningen bleek duidelijk dat hij de stof prima begreep. Op de Galapagos stelde ik hem de volgende vraag: als iedereen de Galapagos mooi vindt, is het dan een feit of een mening om te zeggen dat ze mooi zijn? Moene keek me met een glimlach aan en zei: dan is het een feit, mam! 

In de tien dagen die we op de eilanden hebben doorgebracht, hebben we prachtige dingen gezien en gedaan. We hadden gehoord dat de eilanden prima zelf te bezoeken zijn zonder een peperdure cruise, maar dan wil je ngo wel wat mooie tours zelf maken. Daar hielp onze hostelman in Santa Cruz  ons mee. Hij sprak alleen Spaans maar met José haar in inmiddels gevorderde Spaans en handen en voeten heeft hij ons geweldige geholpen om onze tours en hotel op de ander eilanden te boeken.
Van de vier eilanden die bewoond zijn, hebben we Santa Cruz, Isabela en San Cristobal bezocht. Daarnaast hebben we twee tours gemaakt, waarbij we bij een aantal, door mensen, onbewoonde eilanden hebben aangemeerd. Allemaal vulkanisch, allemaal verschillend met eigen flora en fauna. De een mooier dan de ander, maar stuk voor stuk allemaal rustig, veel natuur en veel moois. En vooral veel, heel veel dieren gespot. We zijn inmiddels in Peru aangekomen, maar nog steeds onder de indruk van wat we op de eilanden hebben gezien.
Wat vooral veel indruk op ons heeft gemaakt, is het feit dat de meeste dieren nauwelijks angst kennen en je in alle rust dichtbij kunt komen. De meeste dieren leven zonder natuurlijke vijanden op en om de eilanden, wat maakt dat ze nauwelijks schuchter zijn. Soms zo relaxed, dat je de zeehonden er bijna van verdenkt dat ze poseren voor de foto…. 
De tien dagen samengevat: we hebben veel gesnorkeld. Vooral tijdens de tours naar de eilanden Santiago en Bartolomé was dit geweldig, en naar Los Tuneles op Isabela. Je komt in baaitjes waar veel dieren leven. Nanda en ik hebben wel vaker gesnorkeld en weten hoe bijzonder het kan zijn om de onder water wereld te beleven. Maar als je mee kunt zwemmen met de reuze zeeschildpadden, de haaien rustig voorbij ziet gaan, een school roggen langs ziet komen, je ingehaald wordt door pijlsnelle pinguïns op jacht naar visjes en zeepaardjes ziet die verscholen zijn tussen de mangrove, dan ben je letterlijk en figuurlijk sprakeloos. Je beweegt je in het rijkdom van de zee, in de wereld van de dieren waar je even te gast bent. En je ontvangt er een waanzinnig cadeau! Naast de tours hebben we zelf een aantal keer een baaitje op gezocht. Prachtige vissen gezien, groot, klein en in scholen van duizenden. En nog eens een aantal zeeschildpadden gezien. Zo mooi om met ze mee te zwemmen en om ze te zien grazen van de zeebodem. Heel fascinerend hoe deze deze dieren leven en dat van zo dichtbij te kunnen beleven. 
Overigens was onze eerste snorkelactie niet in zee maar in Las Grietas, een paar kleine poeltjes in een prachtige kloof. Diep, met helder en koud water (lang leve de wetsuits) en met prachtige grote vissen. Zeker als je de groepen toeristen wegdenkt (het hoogseizoen is begonnen….) was dit een indrukwekkende start. Moene was meteen ontzettend enthousiast bij het zien van zoveel leven in het water en wilde elke dag wel snorkelen. Zijn belangstelling voor dieren op het land en in de lucht is per direct uitgebreid. Nog één snorkelervaring die genoemd moet worden: op de laatste dag in San Cristobal wilden we graag met de zeeleeuwen zwemmen. Het is een eiland waar veel zeeleeuwen leven, zowel op het strand als in zee. Veel mensen kunnen vanaf het strand een stuk met de zeeleeuwen mee zwemmen. Dat wilden wij natuurlijk ook meemaken, dus op naar het strandje. We stonden al snel klaar in onze wetsuit en vins, maar bij onze eerste stappen in zee kwam een van de mannetjes zeeleeuwen snel op ons af gezwommen. Hij wist met een enkele blik duidelijk te maken dat het niet de bedoeling was dat wij in zijn zee zouden komen zwemmen. Hij heeft urenlang in de baai rond gezwommen om de andere zeeleeuwen te commanderen en te beschermen. En vooral ons er buiten te houden. Uiteindelijk is het ons één keer gelukt om onder water een glimp van een zeeleeuw op te vangen (met vis in zijn bek, dat dan weer wel), maar de boodschap was duidelijk: bezoek aan huis was niet gewenst. De dienstdoende politie op het strand wist ons te vertellen dat twee mannetjes die ochtend stevig gevochten hadden met elkaar. En dat doet iets met het macho gedrag, moest ook hij toegeven….
Wat het leven op het land en in de lucht betreft: ook dat was verre van saai. Nadat we twee schildpadden reservaten hadden bezocht, was het fascinerend om deze reusachtige beesten in het wild aan te treffen. Als je bij een fietstochtje even moet wachten voor een overstekende reuze schildpad, dan maakt dat indruk. Of als de buschauffeur even uit moet stappen om de leguaan van de weg te moeten jagen. Vooral op Santa Cruz en Isabel hebben we naast de reuze schildpadden veel zeeleguanen gezien. Hele families die over elkaar heen liggen op de zwarte rotsblokken in zee en aan het strand. Of op de muur geplakt die aan het eind van de middag nog de meeste warmte biedt voordat de zon onder gaat. En natuurlijk veel vogels gezien. De Blauwvoet Jan van Gent heeft het meest indruk op ons gemaakt. Een koddige vogel, met idd blauwe poten. Maar ook van de fregatvogel waren we onder de indruk. En de flamingo’s, de pelikanen, etc etc
Wat de eilanden zelf betreft: we schreven al dat ze verschillend zijn van elkaar. Niet alleen wat de dierlijke bewoners betreft, maar ook het landschap is bij de een mooier dan bij de ander. De leeftijden van de eilanden lopen nogal uiteen (verschillen van enkele miljoenen jaren….), wat verklaart dat de kleur van de bergen uiteenloopt van licht geel naar donker rood en diep zwart. Bij een aantal eilanden leidt dit tot prachtige plaatjes van lavastromen. Andere eilanden zijn minder charmant en vooral dor en droog. Waarbij het minstens zo boeiend is hoe het überhaupt mogelijk is dat op zo’n geïsoleerde groep met eilanden toch zoveel leven is ontstaan. Op de Galapagos wordt er veel aan gedaan om dit in stand te houden. Grote delen zijn niet toegankelijk voor toeristen en er wordt continu geïnvesteerd in onderzoek. Neemt niet weg dat de jaarlijkse toename van toeristen en bewoners het behoud niet eenvoudig maakt, zeiden zij met enig schuldgevoel. Een lastig dilemma, want zoveel moois zou je met iedereen willen delen. Laten we maar hopen dat het geld dat we hier hebben achtergelaten deels de natuur ten goede komt en dit de wonderlijke plek blijft die het is. 

Foto’s

9 Reacties

  1. Mouse:
    31 juli 2017
    Hier past maar 1 woord bij: WOW!
    Ik word sprakeloos van al dit moois. Ongelooflijk indrukwekkend! Geniet lekker verder met elkaar, nu in Peru. Xx Mouse
  2. Bassie:
    31 juli 2017
    Of YOLO!
    Ik wil foto's zien.
    Suerte en Peru! Besos Bas
  3. Machteld:
    31 juli 2017
    Vanavond zag ik een indrukwekkende natuurfilm op tv maar die haalt het bij lange na niet bij jullie beschrijving! Ik ben het wel heel erg eens met Bas; foto's en video's willen we!
    Op naar weer nieuwe avonturen in Peru! En (in mijn beste Nderlands...);-) liefs uit Holland
  4. Gre:
    1 augustus 2017
    weer mooi beschreven jose dan kunnen wij ook mee genieten geniet nog lekker liefs
  5. Fons:
    1 augustus 2017
    Ik zie het voor me goed verhaal maar waar blijven die foto's?....
  6. Sandra en Noor:
    1 augustus 2017
    Wauwww.... wat een geweldiuge reis en mooie ervaringen. Ik lees met heel veel plezier de reisverhalen. Geniet nu lekker in Peru. Groetjes Sandra en Noor
  7. Jolien:
    2 augustus 2017
    Wat een mooi avontuur!! Klinkt echt super gaaf om deel uit te maken van de Galapagos onderwater wereld ! Heel veel plezier nog.
  8. Annemiek:
    6 augustus 2017
    Wauw, jullie lijken wel Dory en Nemo. Keep swimming, keep swimming.
    Prachtig, mooie foto's. Geniet van Peru.
    Liefs Lys, Annemiek en Jet ( die we gisteren naar Delft hebben verhuisd naar een kamer na tip van mees en jet (fons en marja dank aan hen).
  9. Opa en oma:
    6 augustus 2017
    wat een mooi verhaal weer het is super leuk om te lezen xxjes nadine.