Colombia - eerste belevenissen

YOLO! Als je voor het eerst van je leven gaat paardrijden (Nanda en Moene) en je doet dat in het Andes gebergte, dan is dat een belevenis in de YOLO categorie. Althans, Nanda en ik zijn het hier roerend over eens, maar Moene twijfelt. Zolang het niet bij bungee jumpen, parachute springen of anderszins in de buurt komt, is het maar de vraag of het echt een YOLO moment is….. Dit zijn zo de discussies die je onderweg voert als je met een zoon van 10 op reis bent. Heel vermakelijk!

Inmiddels trekken we alweer ruim een week rond in Colombia. Fijne mensen, die Colombianen. Vriendelijk en behulpzaam. En vooral blij dat er een einde aan alle oorlogen en strijd gekomen lijkt. Met een enorme bedrijvigheid wordt aan een nieuwe toekomst gebouwd. We zijn gestart in Bogota, die enorme stad met zo'n 8mln inwoners (waarvan 5000 daklozen, heftig…!). Ondanks de omvang, drukte, smog en veel politie op straat hebben we er heel goeie dagen gehad. De top drie van de gemiddelde toerist hebben we keurig netjes doorlopen. Het goudmuseum met de omvangrijke collectie was indrukwekkend (hoewel, ook hier waren de meningen binnen het gezin verdeeld), het Botero museum gaaf en het uitzicht over heel Bogota vanaf de Monseratte berg was gigantisch. Wij hadden een appartementje gehuurd in La Candelaria, de wijk waar de meeste musea gevestigd zijn, veel studenten en kunstenaars verblijven en vooral een levendige buurt. Voor Moene leek de overgang van Suriname en Aruba naar de stad groot, maar hij schakelde snel om. De vele straatartiesten op Carrera 7 hebben hier een handje bij geholpen. Zwevende mensen, skeletten als marionettenpop, één groot theater. We waren vaak lang onderweg om van A naar B te komen, ongeacht de afstand…. Naast de bekende top 3 hebben we nog meer genoten van onze eigen top 3: een fietstour door de stad, het smaragdmuseum en het planetarium. Met de fietstour als hoogtepunt, waarbij we op plekken kwamen, waar je anders als toerist niet zo snel komt. Zo hebben we een stierenvechtersarena kunnen bezoeken (incl een toelichting op hoe omstreden het stierenvechten is, terwijl het tegelijkertijd zo'n beetje tot het cultureel erfgoed van Colombia behoort), door de 'europese' wijk gefietst, tekst en uitleg gekregen over de vele graffiti in de stad en lekkere (en minder lekkere) vruchten geproefd op de fruitmarkt. Met als hoogtepunt een partijtje tejo spelen. Een typisch Colombiaanse ‘sport’, die door Moene uitgebreid is beschreven in zijn blog. Iets met ijzeren stenen, klei en buskruit, maar vooral met bier. Detail van deze sport: deelname is alleen toegestaan als je er bier bij drinkt. Die je overigens niet hoeft te betalen als je wint. Mooie spelregels ;-) Dat laatste is ons helaas niet gelukt, maar het spel was hilarisch en het biertje smaakte prima.

Het leuke van zo’n tocht is dat de gids vaak meer verteld dan over wat er links en rechts te zien is. Zo vertelde deze jongen dat veel Colombianen ‘niet weten wie ze zijn’. De roots van de oorspronkelijke bewoners zijn bij veel inwoners vermengd met Europees (Spaans, Frans, Engels, ….) bloed, over vele generaties heen. Dat verklaart ook de vele verschillen in huidskleur, van licht getint tot diep donkerbruin.

Vanuit Bogota hebben we ook een bezoek gebracht aan de ondergrondse zoutkathedraal, buiten de stad. De bustocht in zo’n miljoenen stad was een hele onderneming, maar met de Colombiaanse OV-app kom je overal. De zoutkathedraal is ook zo’n toeristische bezienswaardigheid, maar niet voor niets. Heel indrukwekkend, veel hipper dan verwacht in het katholieke Colombia en op een rustige doordeweekse dag prima te doen. Inmiddels hebben we Bogota achter ons gelaten en hebben we Villa de Leyva, een wit koloniaal dorpje in de omgeving, bezocht. In de Andes en met paarden. Zoals gezegd voor Nanda en Moene de eerste keer dat ze op een paard zaten. Prachtige tocht, rustige paarden en onder professionele begeleiding van een tiener van net 15 jaar oud. Zo gaat dat hier en zo kan het dus ook….! Al met al een ontzettend leuke belevenis. Een van de vele, waarbij we ons steeds weer realiseren hoe mooi het is dat we onze droom waarmaken.

En nu zitten we te chillen aan de Caribische kust, om precies te zijn in Palomino. Ja, stranden, palmbomen en kokosnoten, en de bergen op de achtergrond. Alles erop en eraan! De zwembroek en bikini’s die onder in de rugzak waren opgeborgen, zijn weer tevoorschijn gehaald. Na alle indrukken van de eerste maand is een paar dagen rust best prettig. Nanda en Moene kun je hier altijd blij mee maken, maar in dit geval geniet ik er zelfs van…! De stroming in zee is te heftig om te zwemmen, maar we vermaken ons prima in het zwembad en aan het strand. Het strand blijkt hier overigens een gezellige happening. Families hangen rond en spelen in de monding van de rivier, toeristen liggen te zonnen en vissers komen binnen met de verse vangst. De frisbee van Lieuwe is geweldig, de Colombiaanse jongens schoven al snel aan. Voor ons zijn dit goeie dagen om de blog bij te werken, plannen voor komende weken te maken en weer eens echt in een boek te duiken. Vakantie in het kwadraat!